Tim heeft het er best moeilijk mee dat hij Perthes heeft. Waarom hij? Hij heeft toch al een moeilijk lijf? Hij is heel huilerig en instabiel. Dat zijn we niet van ons altijd goedmoedige ventje gewend. Alles is hem te veel, iedere kleine tegenslag wordt een groot drama. Het komt dus wel goed uit dat hij binnenkort door een kinderpsycholoog gezien wordt. Dat is i.v.m. intelligentieonderzoek, maar wie weet 'pakt' ze dit stukje ook met hem aan. We hebben goede ervaringen met deze praktijk.
Waren de krukken de eerste dagen erg interessant (ze gingen overal mee naar toe), inmiddels is dat een heel stuk minder. De afspraak is dat hij ze gebruikt als normaal lopen pijn doet. Hoewel ik hem regelmatig pijn zie hebben, zegt hij toch telkens dat hij bijna niks voelt en dus zijn krukken niet nodig heeft. Op school werd na de kerstvakantie door klasgenootjes gevraagd of hij geen krukken meer heeft. Nog maar eens uitleggen hoe het zit, dus. Vanochtend had hij toch flink last en nam hij de krukken wel mee naar school. Vanmiddag onderweg naar huis had hij ineens een flinke pijnscheut, ondanks de krukken. Hij is dan gelijk bang dat hij toch geopereerd moet worden. ("Dat weet ik haast wel zeker")
Gisteren ben ik gebeld door Tims nieuwe gymleerkracht. Heb hem uitgelegd dat Tim niet mag rennen, springen en schoppen en heb nadrukkelijk aangegeven dat ik hoop dat hij Tim toch flink bij de gymlessen kan betrekken. Hij was heel welwillend en vroeg zelf of hij de fysiotherapeut mag benaderen voor meer informatie. Tuurlijk mag dat :) Fijn, iemand die actief meedenkt! Morgen zullen we ons even aan hem voorstellen. Ik zal een printje met informatie (we pakken het stukje hypermobiliteit er ook maar even bij) voor hem meenemen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten